poświąteczne i przednoworoczne refleksje oraz pojemnik marzeń na 2014 rok

cieszycie się, że już jest po świętach? ja bardzo. od kilku lat nie lubię świąt, wszystko się popsuło i nabrało innego wymiaru. wymiaru obowiązku, nie chęci. prawie wszystko w święta jest na mnie wymuszane i choć staram się skupić tylko na tych nielicznych miłych rzeczach to zawsze coś powoduje zły nastrój.
nie mam też choinki, bombek, nie robię łańcucha z papieru, a w tym roku niestety przegapiłam również kultowy film "Kevin sam w domu". pakuję tylko prezenty w ładny papier i podpisuję, ale nawet to nie jest już taką frajdą jak za dawnych lat. piekę ciasta, pomagam w robieniu sałatek, biegnę do pobliskiego sklepu z nadzieją, że jest jeszcze otwarty, bo zabrakło mi jakiegoś składnika, ale w sklepie świecą pustki, wracam do domu z pustymi rękoma, sprzątam, choć bardzo nie lubię i nie ogarniam ani trochę tej tak mocno skomplikowanej czynności zabierającej mi czas, a na koniec i tak nie przynoszącej dobrego efektu, bo ten lubi się zacierać po kilku godzinach, albo kilku dniach. a potem nikt mi nie wierzy, że sprzątałam i wynikają z tego małe awantury nieporozumienia. może kiedyś zrobię zdjęcie, jak posprzątam i będę miała dowód!

w wigilię jestem zawsze u babci. nie lubię życzeń jakie dostaję, są wymuszone, byle jakie i na niczym z tego prawie mi nie zależy, ja sama nie wiem czego mam życzyć niektórym osobom, więc życzę zdrowia dziadkom, bo dziadkowie to zawsze chcą zdrowia, ale z wujkiem czy kuzynką jest większy problem. jedyne prawdziwe życzenia i tak dostaję codziennie nawet bez słów i gestów. bardzo nie lubię przesadnego świątecznego jedzenia, w wigilię jem pierogi obowiązkowo z kapustą i grzybami (kiedyś jadłam tylko ruskie i zaklinałam, że nigdy w życiu nie tknę innych), a w inne dni świąt najwięcej jakiejś sałatki, albo jakąś rybę, czy kawałek sernika.
czasem popatrzę w niebo, czy pierwsza gwiazdka już tuż tuż, potem roznoszę prezenty, jako najmłodsza z obecnych, pieska też obdarowuję czymś dobrym i on już szczęśliwy rozpakowuję swoje, patrzę na twarz Mamy, czy aby na pewno podoba Jej się prezent i jak widzę, że tak to nabieram ulgi i trochę (nie)świątecznej radości. i łapię łezkę płaczu z policzka na widok swojego podarunku.

gdzieś pomiędzy wyganiam mojego kochanego psa, który kręci się jak szalony pod stołem raz przy mojej nodze, raz Mamy, raz wujka i merda ogonem, jakby wyganianie było zabawą i czasem szczeknie kiedy słyszy z dworu inne psy, i czasem skoczy przednimi łapkami komuś na nogi i wyginając się, jak tylko może, próbuje dosięgnąć czegoś na stole głośno wąchając zapachy jedzenia. niestety jest za mały. ale najukochańszy na świecie.

byłam też w parku na długim spacerze, a piesek mój hasał sam bez smyczy wśród gąszczy traw.

a gdzieś pomiędzy są rzeczy niespokojne, niemiłe, niefajne, frustrujące. ale to już inna bajka. 

można już swobodniej oddychać. wracam do zdrowych porannych owsianek, nigdzie się nie spieszę, w miarę korzystam z dalszych dni wolnego i marzę by trwały już w nieskończoność. (chyba nie wytrzymam powrotu do szkoły)

kto wie? może to już niedługo. 

mam takie marzenie, by kiedyś na święta jeździć w piękne miejsca. w góry lub nad morze (wolę to drugie), robić dużo zdjęć i tak bardzo nieświątecznie spędzać święta, najlepiej z kimś bliskim u boku. to starczy. może za rok? może za rok będę nawet dalej niż te piękne miejsca, o których myślę teraz. daleko stąd, w miejscu moich marzeń. uśmiecham się i wierzę w pomyślność tych słów. za rok chcę napisać Wam coś nowego, nie powtarzać historii ciągnącej się od kilku lat. za rok i nawet wcześniej. trzymajcie mnie za słowo.

tymczasem ściągam dużo filmów na jutrzejszy (tak mocno niesylwestrowy) dzień (jutro będzie strasznie, nienawidzę fajerwerków i hałasu, który temu towarzyszy), myślę o stworzeniu pysznej sałatki, zastanawiam się nad ścięciem włosów (pragnę zmiany) i tworzę pojemniki na marzenia i cele na 2014 rok, a także na dobre wspomnienia z całego roku. by pod koniec kolejnego grudnia wysypać wszystkie karteczki, zobaczyć ile udało mi się osiągnąć, ile wspomnień zapisałam przez 365 dni i z uśmiechem wspominać to co przeczytam. jestem ogromnie ciekawa, jak to wyjdzie. za rok dam Wam znać o tym. a Wy? robicie postanowienia noworoczne, albo jakieś pudełka z marzeniami, albo realizujecie inne fajne akcje? podzielcie się!